Polska należy obecnie w Europie do krajów o najwyższej umieralności obywateli - kobiety umierają 6 lat szybciej, natomiast mężczyźni 9 lat szybciej niż kobiety i mężczyźni na Zachodzie Europy. Oznacza to, że długość życia Polaków jest około 10% krótsza niż długość życia ludzi na Zachodzie. Należymy do krajów, w których rekordowa jest ilość chorób rakotwórczych oraz zgonów powodowanych nimi. Choroby raka najczęściej notowane w Polsce to rak piersi, rak pęcherza moczowego oraz prostnicy (jelita grubego).
Coraz więcej pojawia się dowodów naukowych, które pokazują w wyraźny sposób, że przyczyną tak dużej ilości chorób raka oraz umieralności ludzi w Polsce jest niezdatna do picia woda oferowana nam w kranach i studniach.
1. W Stanach Zjednoczonych oraz Niemczech już kilka lat temu udowodniono bezpośredni związek raka piersi ze zwiększoną zawartością chloru w organizmie kobiety. Chlor stosowany jest powszechnie w zakładach wodociągowych do zwalczania bakterii w wodzie pitnej. Im więcej bakterii w wodzie tym większa dawka chloru dostarczana jest do niej.
2. Również rak pęcherza moczowego ma bezpośredni związek z jakością wody pitnej - to zatruty mocz powoduje powstanie tej choroby.
3. Już od wielu lat istnieją dowody wskazujące przyczynę choroby Alzheimera. Otóż w większości zakładów wodociągowych używa się do koagulacji wody (wiązanie w postaci żeli lekkich sedymentów, które nie osiadają na dnie stawów sedymentacyjnych) siarczanu żelazowo-aluminiowego. Aluminium, które łatwo kumuluje się w mózgu człowieka przyczynia się do powstawania choroby Alzheimera.
4. Ustawa Ministra Ochrony Środowiska mówi wyraźnie, że do produkcji wody pitnej w zakładach wodociągowych powinna być stosowana wyłącznie woda powierzchniowa I-szej klasy czystości. Tylko tak czysty surowiec może nam zagwarantować, że zakłady wodociągowe stosujące od ponad 100 lat tą samą technologię oczyszczania wody, dadzą nam na wyjściu wodę czystą, zdrową i bezpieczną.
W ciągu wielu milionów lat istnienia życia biologicznego na globie ziemskim bardzo długo nie umieliśmy się bronić przed bakteriami. Nie umieliśmy, bowiem długo nie wiedzieliśmy nic o ich istnieniu. Dopiero około 100 lat temu francuski uczony Pasteur odkrył je dzięki pierwszym mikroskopom. Zdecydowana większość chorób powodowanych bakteriami miała za przyczynę brak odpowiedniej higieny osobistej ludzi oraz łatwy dostęp bakterii z odchodów ludzkich i zwierzęcych do wody pitnej. Dziś wiemy już jak skutecznie bronić się przed bakteriami, a ilość chorób z powodu bakterii w wodzie wyraźnie zmalała. Do dezynfekcji wody pitnej stosuje się najczęściej chlor, a sporadycznie ozon.
Dziś mamy w wodzie innego wroga. Wroga jeszcze bardziej niebezpiecznego niż bakterie, bowiem przy globalnej produkcji wody pitnej nie znaleziono dotąd przeciwko niemu żadnego sposobu. Ten wróg to tysiące rozpuszczonych w wodzie związków chemicznych. Trzeba bowiem wiedzieć, że wszystkie związki chemiczne jakie produkuje się we wszystkich fabrykach chemicznych na całym świecie prędzej czy później przedostaną się do środowiska naturalnego człowieka. Tutaj łatwo dostaną się do wód gruntowych, powierzchniowych, a ostatnio również do wód głębinowych. Dzisiejsza chemia notuje na swoim koncie ponad 6 milionów związków chemicznych, a z tego ponad 2 300 takich, które łatwo rozpuszczają się w wodzie. Tutaj z kolei należy podkreślić, że ponad 97% związków łatwo rozpuszczalnych w wodzie nie są wyczuwalne żadnym z ludzkich zmysłów. Nikt nie zna smaku, zapachu oraz wyglądu ołowiu, rtęci, pestycydów, azotanów i setek innych związków, których nie brakuje w wodzie. Polska norma dopuszcza w 1 litrze wody tylko 5 mg zawiesin, które można z niej łatwo usunąć (stawy sedymentacyjne, koagulacja, filtry mechaniczne) i które nie są wcale groźne dla naszego zdrowia. Ta sama norma dopuszcza jednak aż 800 mg (160 razy więcej!!!) związków chemicznych, których nie da się usunąć żadnym z tradycyjnych sposobów, związków, które czynią największe spustoszenie w naszych organizmach.
Wiemy jednak, że potrzeba jest matką wynalazków. I tak oto wynaleziono tanią i skuteczną metodę oczyszczania wody z zawartych w niej związków chemicznych. Mówimy tu o osmozie odwróconej, która jest procesem odwrotnym do osmozy naturalnej, jaka ma miejsce w organizmach ludzkich, zwierzęcych oraz w roślinach. Osmoza naturalna oraz odwrócona polega na selektywnym oddzielaniu związków chemicznych zawartych w wodzie od samej wody. Membrany osmotyczne wytwarzane sztucznie posiadają budowę zbliżoną do osmotycznych błon występujących w naturze. Ich istotnym parametrem są wyjątkowo małe pory o wielkości około 0,0001 m, czyli 5000 razy mniejsze od średniej bakterii. Producenci membran osmotycznych (jest ich trzech i wszyscy w USA) potrafią dzisiaj dowolnie regulować wielkość por membrany i w ten sposób decydować o stopniu dokładności oczyszczania wody (tzw. sprawność separacji chemicznej membrany). Najdokładniejsze membrany produkowane są dla medycyny, przemysłu zbrojeniowego, do produkcji leków itd. Membrany osmotyczne stosowane w urządzeniach domowych przepuszczają już na początku około 10% związków zawartych w wodzie brudnej, z czego zdecydowaną większość stanowią naturalne pierwiastki mineralne (pierwiastki życia), ponieważ są najmniejsze. Membrany osmotyczne ulegają naturalnemu zużyciu (dekalibracja membran) i gdy średnio po 5 latach używania przepuszczają około 40 % pierwiastków i związków chemicznych, wymieniane są na nowe.
Domowe urządzenia do oczyszczania wody pitnej na zasadzie osmozy odwróconej pojawiły się na Zachodzie w 1965 roku. I w błyskawicznym tempie stały się popularne wszędzie tam, gdzie oferowana ludności woda pitna nie nadawała się do picia. W Polsce urządzenia te pojawiły się dopiero na początku lat 90 i również u nas szybko zdobywają na popularności. Trudno się temu dziwić, bowiem należymy w Europie do krajów o najdalej posuniętych zaniedbaniach w ochronie środowiska naturalnego człowieka, które stanowi podstawowe źródło wody pitnej dla ludności.